Пошук

pdf

“Лідскі летапісец” заснаваны ў жніўні 1997 года. Часопіс “Лідскі летапісец”- унікальнае выданне, адзінае гістарычнае перыядычнае выданне па-за Мінскам. Змест часопіса грунтуецца цалкам на мясцовым матэрыяле з абшараў былога Лідскага павету. Абсалютная большасць матэрыялаў аўтэнтычная і напісаная спецыяльна... Болей »

pdf

“Лідскі летапісец” заснаваны ў жніўні 1997 года. Часопіс “Лідскі летапісец”- унікальнае выданне, адзінае гістарычнае перыядычнае выданне па-за Мінскам. Змест часопіса грунтуецца цалкам на мясцовым матэрыяле з абшараў былога Лідскага павету. Абсалютная большасць матэрыялаў аўтэнтычная і напісаная спецыяльна... Болей »

pdf

Антоні Гарэцкі (1787 - 18.09.1861) - нарадзіўся ў сям'і віленскага войскага Валенція Гарэцкага, які валодаў маёнткам Біскупцы. Вучыўся ў Віленскім універсітэце, удзельнічаў у кампаніі 1812 г. на баку Напалеона і ў паўстанні 1831 года, з'ехаў за мяжу, жыў у Дрэздане на адной кватэры з А. Міцкевічам, сын... Болей »

pdf

* "Мы заўсёды былі аднадумцамі" * "Я тут зусім адна..." * Гайдзінская І., Канстанцін Тукала * Гардынец Л., Абразкі з мінулага жыцця * ЖУКОВІЧ Васіль, "Лявон Бушмар" Кузьмы Чорнаг * Кажамяка У., Ходзіць вёскамі сіняе лета * Камінскі Аляксандр, Аможа гэта быў не Ягайла? ... Болей »

Гісторыя Гародні асвятляецца ва ўспамінах жыхароў горада, якія былі сведкамі і непасрэднымі ўдзельнікамі многіх падзеяў жыцця горада ў мінулым стагоддзі. Успаміны перамяжоўваюцца гістарычнымі даведкамі і ілюстрацыямі. Першы выпуск альманаха складаецца з трох раздзелаў "Гародня ў другой сусветнай вайне.... Болей »

pdf

Уладзіслаў Людвігавіч КОТВІЧ (1.04.1872, в. Восава, цяпер Лідскі раён — 3.10.1944), філолаг-усходазнавец. Вучыўся ва ўніверсітэце ў Санкт-Пецярбургу. З 1895 па 1917 спалучаў навуковую працу з адміністрацыйнай. Удзельнічаў у экспедыцыях у Калмыкію і Манголію. Склаў граматыку калмыцкай мовы (1915). Рэктар... Болей »

Як даўней, так і цяпер у розныя бакі Падляшша — нашай Малой Айчыны ідуць гасцінцы-дарогі па якіх едзем у госці, з якіх чакаем гасцей, па якіх іншым вязем падаркі-гасцінцамі званыя. Некаторыя пстарычныя гасцінцы з'яўляюцца цяпер важнымі дарогамі, як гасцінец з Бельска ў Семятычы ці Клешчэлі. Іншыя-наадварот... Болей »

Пасля нялёгкай працы падрыхтоўкi першага нумару, наступiў доўгачаканы момант публiчнага з'яўлення часопiса. I не абы-перад кiм, i не абы- дзе, а на тэатральных Сустрэчах "Зоркi" у Нарве. A дакладна - каб заставiць факт для гiсторыi - трэцяга лютага г.г. Хаця Рэдакцыя не сабралася ў поўным складзе, бо... Болей »

Благавешчанне Прасвятой Дзевы Марыi - свята добрай весткi нараджэння на свет Сына Божага. Гэта першае, вялiкае веснавое свята. Хаця прырода яшчэ не выбухнула зеленню i не заграла спевам птушак, ужо можам сустрэць веснавых прадвеснiкаў. У сонечныя днi над палямi ўзлятаюць жаваранкi... На свае адвечныя... Болей »

Хочам, каб „Бельскi Гостiнэць” чыталi не толькi вучнi нашай школы, але i iншых. Каб заахвоцiць да нашага часопiса сяброў з iншых мясцiн, на адну веснавую пятнiцу мы запланавалi сустрэчы з вучнямi ў Клейнiках, Чыжах ды Курашаве. План быў вельмi амбiтны i таму, каб паспець, Дарэк Фiёнiк гнаў „сэткай” па... Болей »

Казiмеж Барташэвiч гэта выдатная постаць у польскай публiцыстыцы пералому ХIХ i ХХ стагодздзя. Менавiта ён ў 1918 г. выдаў „Łyki i kołtuny. Pamiętnik mieszczanina podlaskiego (1790-1816)”. Aўтарам памятнiка з’яўляецца жыхар Бельска Рох Сiкорскi. Успамiны бельскага мешчанiна падзелены на дзевяць раздзелаў... Болей »

Шосты ўжо раз спатыкаемся на..., а дакладней у „Бельскiм Гостiнцёвi”. У гэтым нумары будзем зноў у Бельску, Шасталах, Галадах ды Кнаразах. Заглянем таксама ў Краснэ Сэло, Аўгустово, Бранск i свет казкi пра багатага Марка. Упершыню друкуем, дарагiя чытачы, шмат Вашых рысункаў. Змяшчаем кароткiя бiяграфii... Болей »

Бельск - 500 гадоў вольнасцяў. У 1499 г. вялiкi князь лiтоўскi Александр Ягелончык па просьбе войта i мешчан надаў Бельску новыя прывiлеi. Акт значна пашырыў правы, заключаныя ў прывiлегii на мейскiя, магдэбурскiя правы 1495 года. З 1499 г. мешчане практычна звальнялiся з-пад залежнасцi старасты i ваеводы... Болей »

Свята Хрышчэння Гасподняга неадлучна звязанае з абрадам вялiкага пасвячэння вады. У гэты дзень менавiта, калi Iiсус Хрыстос прыняў на Iярдане хрышчэнне ад св. Iаана Хрысцiцеля, усе праваслаўныя людзi стараюцца прынесцi ў хаты асвячаную вaду. Паводле даўняй традыцыi гаспадар пасвячае ёю дом i гаспадарку... Болей »

З Бельска ў Тураў – гiстарычную сталiцу беларускага Палесся – 300 км. Здаецца i не так далёка, чатыры гадзiны добрай язды самаходам. Калi аднак глянем на мапу, пабачым, што раздзяляе нас ад Турава дзяржаўная мяжа. А яна аддаляе нас ад яго цi не больш двух разоў. Бельск з Туравам спалучае многае. У раннiм... Болей »

Мiхала Шаховiча ведалi амаль у кожнай падляшскай вёсцы, куды ён дайшоў за зборам легендаў, расказаў, прыказак, загадак, тэмаў для рэпартажаў. Народжаны ў Саках каля Бельска вельмi ўзлюбiў сваю Малую Бацькаўшчыную. Падляшша, iх людзi i мясцовасцi былi галоўнай тэмай яго матэрыялаў у „Беларускiм Календары”... Болей »

Tamara Sołoniewicz była białoruskim inteligentem z krwi i kości. Podlasie i Białostocczyzna miała ich wielu. W swej długiej historii takowych posiadał i Bielsk. Jednym z nich był Jarosław Wasiljewicz Kostycewicz. Któż ze starszych bielszczan nie znał tego zacnego człowieka, urodzonego w 1896 r. w podbielskich... Болей »

Ponad pięćset lat temu w urokliwej dolinie zwanej Hajem, na skraju mrocznych lasów oddzielających terytorium miejskie od Starostwa bielskiego (wieś Piliki) i dóbr prywatnych (Lewki, Podbiele, Knorydy, Mokre), obok niewielkiej osady zbudowano młyn i dwór. Miejscowość zwano już od dawna Studziwodami, zapewne... Болей »

Chraboły to niewielka wieś, ponad trzydzieści domów, leżąca dziesięć kilo­metrów na północ od Bielska Podlaskiego, przy ruchliwej szosie do Białegostoku. Znajduje się tu szkoła podstawowa, ośrodek zdrowia, apteka, urząd pocztowy, sklep, przydrożny Bar "Pod Brzozami". A więc prawdziwe centrum (dawniej... Болей »

Jesienią 1501 r. w Mielniku nad Bugiem zebrało się znamienite grono dostojników Wielkiego Księstwa Litewskiego i Korony Polskiej, aby radzić o przyszłości tych dwóch państw. Osobą numer jeden był Aleksander, wielki książę litewski, który po śmierci swego brata Jana Olbrachta został wybrany na króla polskiego.... Болей »