- Kamunikat.org
- Бібліятэка
- Кнігазборы
- Калекцыі
- Іншае
У гэтым і мудрасць... Даўным-даўно, яшчэ недзе ў школьным узросце, пачуў упершыню гэту прымаўку: “Дурны, як бот з левай нагі.” Пасля чуў яе - неаднойчы. I сам прамаўляў пры нагодзе. Ніколі не задумваючыся: а чаму менавіта з левай? А што - з правай нагі разумнейшы? У гэтым і мудрасць прымаўкі. Гэтым і... Болей »
Кіламетрах у шасці ад мяжы Клічаўскага і Бярэзінскага раёнаў, на клічаўскім баку, сярод балатоў і разналесся, ёсць невялікая вёска Аколіца. Мая родная вёска. Напісаў "ёсць" і нібы спатыкнуўся: хаця і сёння там жывуць людзі, праўда, засталося іх няшмат, можа, толькі ў пяці ці шасці хатах. Напісаў "невялікая"... Болей »
Цягнік “Сочы – Мінск” прыйшоў у Адлер апоўначы. Тыя, хто чакаў яго тут, каго прывезлі сюды з Піцунды, з санаторыя, вельмі зарана, амаль адразу ж пасля вячэры, стаміліся сноўдацца па вакзале, не ведаючы, чым заняцца, каб забавіць час: пра курортнае жыццё ім гаварыць не хацелася, бо яно ўжо мінулася, засталося... Болей »
У невялікі спартыўны лятак, прыкладна на дванаццаць месцаў, па прыступках паднімаюцца некалькі парашутыстаў: маладыя хлопцы і дзяўчаты. Але сярод іх – сталага веку жанчына. Бачна: яна зусім старая. Два аператары здымаюць яе на камеру. Яшчэ адзін уціскваецца за ёй у дзверы. Урэшце лятак вырульвае на паласу... Болей »
Напрыканцы лета ў вёсцы заўсёды сумна. Нешматлікія яе абітальнікі – на палявых работах, бо ідзе самы прыпар. Заўжды пустая галоўная вуліца, і толькі на лаўках дзе-нідзе сядзяць ля свайго жытла знямоглыя, знясіленыя працай на Ўтопію, пенсіянеры абоега полу. Побач, у пылу, зрэдку валтузяцца мурзатыя дзеці.... Болей »
У Саюзе пісьменнікаў адбылося абмеркаванне рамана Караткевіча «Каласы пад сярпом тваім». Выклікана яно было, напэўна, тым, што ў друку паявіліся, разам са станоўчымі, і рэзка адмоўныя водгукі на новы твор таленавітага пісьменніка. У прыватнасці, крытык Якаў Герцовіч угледзеў страшныя ідэйныя заганы ў... Болей »
"Освобождён от занимаемой должности в связи с окончанием срока действия трудового договора" – такі запіс 31.12.1997 года быў зроблены ў маёй "Працоўнай кніжцы" інспектарам па кадрах на падставе Загада Дзяржаўнага камітэта па друку Рэспублікі Беларусь. Так завяршылася мая шматгадовая праца. На ноце казённай... Болей »
– Флорыян, дарагі мой, ты дзе?! Фло-о-оры-ы-ыя-ан! Мы можам спазніцца, сынку! Давай хутчэй, варта было б ужо нам ня толькі сесці ў машыну, але й праехаць палову дарогі да кірмашу! Мы неверагодна спазняемся! – маці ціўкала, хва-лявалася і лётала па кватэры ўтрая шпарчэй звычайнага… Сённяшні вечар – асобны... Болей »
Гэта было нядаўна, гэта было даўно... Даўно, бо мінула паўвека, бо мінула і больш... І – нядаўна, бо ўсё гэта маё, стаіць перад вачыма як учарашняе, як сённяшняе... Дзіцячае, юнацкае, маладое, дарагое!.. Балючае і радаснае, салодкае! Многае забылася, затрацілася, кудысь (куды?) адышло... Памяць стала... Болей »
Пачаткі майго жыцця звязаны з сяльцом Чахі Забалотныя. Яно прысела як бы на выспе, сярод балотаў і даліны ракі Нурэц, далёка ад гарадоў і дарожных шляхоў, на ціхім Падляшшы. Тут Другая сусветная вайна акалечыла маё дзяцінства. Мае старэйшыя браты пры „другіх саветах” вучыліся ў пачатковай школе ў Вульцы-Выганоўскай.... Болей »
«Дарога пад гару» — так называлася мая першая кніга прозы, якая выйшла ў 1985 годзе ў сталічным выдавецтве «Мастацкая літаратура». Менавіта гэтае апавяданне, якое я прапаную ўвазе шаноўных чытачоў часопіса «Тэрмапілы», дало назву кнізе, але тады яно было знята з яе выдавецкаю цэнзураю «з-за неадпаведнай... Болей »
Хутка ўжо споўніцца год, як вярнуўся са службы. Але што створана за гэты час добрага і патрэбнага? Ну, працаваў на чыгунцы, і пэўна, што сумленна. Але ці было з гэтай працы нейкае душэўнае маральнае задавальненне? “Не”, - адкажу. Разгубляў усіх сваіх “сябрукоў”. Ды і сябрукоў толькі па чарцы. Абрыдла... Болей »
Тут, у гэтай сціплай кніжачцы, мы прапануем табе нізку жамчужных пацеркаў зямлі магілёўскай - яе вялікія і малыя думкі, яе душэўныя пертурбацыі і спробы ўнут-ранага перавароту адчуванняў, праявы аптымізму і песімізму (па выбары), ідэйныя выбухі. I гэта не проста квятністыя словы. Гэтаму шчыра і цалкам... Болей »
Дарагі чытач! Сёння ты трымаеш у руках новае выданне - часопіс "Зрок". Якім атрымаўся першы яго нумар - табе відней, але хочацца спадзявацца і запэўніць нашых будучых прыхільнікаў, што "Зрок" павінен стаць новай ластаўкай у прапагандзе нашай роднай мовы, культуры народа. Часопіс, які разлічаны не толькі... Болей »
Наш каляндар. Мера часу ў розных народаў грунтуецца на акрэсленых умоўленасцях. Аднак жа асноўнай большай адзінкай прынята лічыць год. Год — гэта час, на црацягу якога Зямля выконвае поўны свой абарот вакол Сонца. З гэтым абаротам звязаны поры года. Час, у якім Зямля робіць абарот вакол Сонца раўняецца... Болей »
Гэта друтая кніга з цыкла беларускіх гістарычных і літаратур-ных анекдотаў Галоўныя героі тут — асобы, якія не маюць патрэ6ы ў дадатковым прадстаўленні, што ёсць першай умовай названага жанру. Іншая ўмова — пажаданая, але неабавязковая дакументальнасць. У гэтым заключаецца адметнасць гістарычных і літаратурных... Болей »
Штогадовае выданне Беларускага грамадска-культурнага таварыства ў Польшчы. Для тых, хто цікавіцца жыццём беларусаў у Польшчы.... Болей »
«Беларускі сьвет» — беларуска-амэрыканскі пэрыядачны літаратурны і навуковы часопіс.... Болей »
Нумар двухтыднёвага літаратурна-мастацкага дадатку да “Беларускай вёскі” “Чырвоны сейбіт” Первым «толстым» белорус. лит.-худож. журналом послеоктябрьских лет явилось «Полымя» («Пламя», с 1922; с 1932 до окончания Отечеств. войны выходил под назв. «Полымя рэвалюцыі» — «Пламя революции»); с 1927 по 1932... Болей »
На пасяджэньні выканаўчага Камітэту Ф. Рады Беларускіх Арганізацыяў у Аўстраліі пастаноўлена зьвярнуцца да ўсіх Беларусаў Сьвету з заклікам: Дарагія Суродзічы! Беларусь перажывае крызіс. Наша Бацькаўшчына пад уплывам варожых беларускаму народу сілаў апынулася ў крытычным стане, стаіць пытаныіе... Болей »