- Kamunikat.org
- Бібліятэка
- Кнігазборы
- Калекцыі
- Іншае
У чэрвені 1947 году, адзначаючы пятую гадавіну сьмерці Янкі Купалы, на бачынах часапісу "Шляхам Жыцьця" мы сказалі: "У хвіліны выпрабаваньняў, калі народ перажывае мамэнты свае гісторыі, зьяўляюцца вялікія людзі, якія сваім геніем акрыляюць свой народ, падымаюць яго і клічуць да сьветлае будачыні. Гэтых людзей мы звыклі называць прарокамі. Абдораныя здольнасьцю інтуіцыі, яны, у момант яснавідзтва, бачаць сьвет" лую будучыню свайго народу і прадракаюць ягоны лёс. Але прарокам можа быць толькі той, хто сам перацярпеў усю нядолю народу, піў з ім горкую чару, хто, жадаючы здабыць яму сьветлае заўтра, аддаў яму ўсё, выракаючыся самога сябе". Наш зямляк і польскі паэт Адам Міцкевіч, якога палякі лічаць сваім вяшчуном, выказаў гэтую думку наступным чынам: "Хто пражыў свой век на гэтым сьвеце не даткнуўшыся нагамі да зямлі, ня будзе і ў небе".