Тут і цяпер 23-09-2011

А як аўтарытарная сістэма рэагуе на сатыру? Вучыцца ў яе? Баіцца? Змагаецца? – Вучыцца ў сатыры – гэтай логікай кіруюцца звычайна ўлады дэмакратычных краін. Дэмакратычны лідар чэрпае ў сатыры ідэі. Чэрчыль і дэ Голь патрабавалі карыкатур на сябе, а пасля аналізавалі: што з'яўляецца прадметам смеха? За што мяне б'юць? Чэрчыль нават хваляваўся, калі на яго не было карыкатур – гэта значыла, што яго забылі. У Амерыцы на кіраўніка дзяржавы прыходзіцца галоўны ўдар. Сатыра на першых асобаў ідзе ў прайм-тайм. І гэта натуральна – ты першы, уся ўвага скіравана на цябе – ты мусіш трываць удар. Аўтарытарны лідар крытыку не пераносіць, таму што не здольны вытрымаць канкурэнцыю. Той, хто канкурэнцыі не вытрымлівае, баіцца сатыры, душыць яе. Смех – прыкмета развітага чалавека. Самаіронія – гэта якасны паказчык. Рассмяяцца над сабой трэба ўмець, а аўтарытарны лідар наўрад ці на гэта здольны.

• Дата выхаду: 2011-09-23
• Рэдактар: Уласаў А.
• Выдавец: ТАА Тут і цяпер
• Copyright: © 2011 by Тут і цяпер
• Кнігазбор: Kamunikat.org