Спадчына 2/1995

Пасля 17 верасня 1939 года жыццё ў Заходняй Беларусі стала лепшым: сяляне натхнёна працавалі на сваёй зямлі, былі адчыненыя школы на ррднай мове, у кожнай вёсцы ствараліся клубы ці хаты-чытальні, медыцьшскія пункты, моладзь мела магчымасць паехаць на заробкі ў розныя гарады вялікай краіны Саветаў. У параўнанні з каланізатарскай палітыкай буржуазнай Полыпчы гэта была светлая ява. Вось чаму простыя людзі абыякава паставіліся да вывазу ў 1940 годзе асаднікаў і леснікоў. Яны былі чужыя нам: асаднікам аддаваліся лепшыя землі, і гзта тады, калі працоўнае сялянства пакутавала ад беззямелля. Яны аб'ядналіся ў фашыстоўскую партыю «ОЗОН», і гэта была тая сіла Польшчы, якая актыўна праводзіла палітыку паланізацыі. На іхныя даносы тысячы перадавой беларускай моладзі цярпелі катаванні ў пастарунках, а самыя актыўныя — у Бярозе-Картузскай. (Я. Крамко, Патрыятычнае падпольле ў панёмвнскіх вёсках, фрагмэнт)

• Месца выхаду: Менск
• Дата выхаду: 1995-05
• Выдавец: Беларускі фонд культуры, Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь
• Памеры: 288с., 20 см
• Copyright: © 1990-2008 by Спадчына
• Кнігазбор:
  • BTH — бібліятэка Беларускага Гістарычнага Таварыства, ul. Proletariacka 11, Białystok (папяровы асобнік)
  • EEDC — бібліятэка Усходнеэўрапейскага дэмакратычнага цэнтру, ul. Proletariacka 11, Białystok (папяровы асобнік)
• Інвэнтарныя нумары: BTH — 164., EEDC — 3865