Спадчына 3 (117) 1996

ЧАСОПIС БЕЛАРУСКАГА ФОНДУ КУЛЬТУРЫ I МIНIСТЭРСТВА КУЛЬТУРЫ І ДРУКУ РЭСПУБЛIКI БЕЛАРУСЬ

Фармулёўка адносна лiцьвiноў i жамойтаў, якая трапiла ў ведамае пасланьне 1420 г. вялiкага князя Вiтаўта нямецка-рымскаму iмпэратару Жыгiмонту Люксэмбурскаму, яшчэ дасюль успрымаецца гiсторыкамi як доказ этнiчнай тоеснасьцi лiцьвiноў i жамойтаў, тоеснасьцi Лiтвы i Аўкштоты. Зьмест гэтай Вiтаўтавай фармулёўкi1 зводзiцца да чатырох галоўных пунктаў: 1.этнiчна i моўна лiцьвiны i жамойты былi адным народам; 2.Лiтва i Жамойць — iдэнтычныя паняцьцi; 3.жамойты ад даўнейшых часоў называлi сябе лiцьвiнамi, i нiколi жамойтамi; 4.для жамойтаў уласна Лiтва была Аўкштотай.

Каталёг: Kamunikat.org

Пэрыёдыка: Спадчына

Месца выхаду: Мінск
Дата выхаду: 1996-06
Рэдактар: Ракіцкі Вячаслаў
Кнігазбор: Kamunikat.org

Камунікат.org – Беларуская Інтэрнэт-Бібліятэка

Пры выкарыстаньні матэрыялаў у друку спасылка на крыніцу інфармацыі абавязковая.
Пры выкарыстаньні матэрыялаў у Інтэрнэце прамая гіпэрспасылка на Kamunikat.org абавязковая.
Ідэя сайту Яраслаў Іванюк