- Kamunikat.org
- Бібліятэка
- Кнігазборы
- Калекцыі
- Іншае
Напалеон Банапарт стаяў каля маленькага акенца і ўглядаўся ў ноч. Вар'яцела бязлітасная завіруха, ломячы галіны на дрэвах, зрываючы з хат саламяныя стрэхі. Але нічога гэтага вялікі палкаводзец не бачыў, бо ў вачах стаяў адзін і той жа ранішні малюнак: заснежанае поле, ледзь прыкметная каляіна ад саней і трупы, сотні змерзлых трупаў непераможнай французскай арміі навокал. Напалеон павярнуўся тварам да вялізнай рускай печы, што займала ледзьве не палову хаты. Каля цёплай сцяны ў пашанотным маўчанні стаялі маленькі манах у сутане і волату мундзіры палкоўніка. (Віктар Варанец, Золата Напалеона, альбо Як прагналі езуітаў, фрагмент)