Наша Ніва 36/2005

Падвойны страх. Выбухі ў Віцебску стварылі паніку нацыянальнага маштабу. Паўмесяца таму ў мэтро давялося чуць, як жаночы голас з узмацняльнікаў заклікаў пасажыраў быць пільнымі і паведамляць міліцыі пра пакінутыя без нагляду рэчы. У мэтах прадухіленьня тэрактаў. «Якія тэракты ў мірнай Беларусі? — падумалася. — Наганяюць паніку на пустым месцы». Як выявілася, не на пустым. 14 верасьня на вуліцы Леніна ў цэнтры Віцебску адбыўся выбух. Два мінакі былі параненыя. 22 верасьня — яшчэ адзін выбух, зноў у Віцебску, таксама ў цэнтры, на той самай вуліцы Леніна. Гэтым разам параненых — больш за тры дзясяткі. Шасьці асоба давялося рабіць тэрміновыя апэрацыі, каб выратаваць жыцьцё. Калі рэакцыяй людзей на першы выбух было збольшага зьдзіўленьне ды перапуд, дык на другі — амаль паніка. Зьявіліся чуткі пра тое, што насамрэч выбухнула не адна бомба, а некалькі, што колькасьць параненых нашмат большая, ёсьць забітыя. Пачаліся тэлефанаваньні ў міліцыю пра закладзеную выбухоўку. Гістэрыя дакацілася да сталіцы — увечары наступнага дня на рагу вуліцаў Залатая Горка і Казлова былі нацягнутыя міліцэйскія стужкі. Сапёры ў скафандрах асьцярожна аглядалі аглядалі вялікі чорны плястыкавы мех, які стаяў ля пешаходнага пераходу. Нараніцу мех валяўся там, дзе яго і адшукалі — з прарэхі ў плястыку вывалілася жоўтае лісьце.

• Месца выхаду: Менск
• Дата выхаду: 2005-09-30
• Рэдактар: Дынько Андрэй
• Выдавец: Фонд выданьня газэты Наша Ніва
• Выдавецтва/ друкарня: Друкарня РУП Выдавецтва Беларускі Дом друку
• Copyright: © 2003-2009 by Наша Ніва
• Кнігазбор: Kamunikat.org