Мяжа 12 / 2016

Мясцовыя «пупкі» думаюць, што без іх карова ня будзе даіцца і жыта каласіцца Фермер Пётр Бабко з вёскі Чыжэвічы Брэсцкага раёна больш за 20 гадоў таму адным з першых на Брэстчыне рашыўся ўзяць у арэнду зямлю. Фэрмэрствуе амаль столькі, колькі існуе Рэспубліка Беларусь. У 1994-м годзе ён павіншаваў Аляксандра Лукашэнку з інагурацыяй і падарыў яму пасля выбараў 30 тон зерня са свайго фермерскай ўраджаю, пра што паведаміў кіраўніку дзяржавы віншавальнай тэлеграмай. Пасля чаго збожжа з радасцю прынялі на Брэсцкім камбінаце хлебапрадуктаў. На максімуме прадпрымальніцкага ўзлёту ён апрацоўваў пад сотню гектараў зямлі. Бліснуў у Брэсцкай вобласці таксама вайной з браканьерамі і дзікімі свіннямі, удалым вырошчваннем грэчкі... «Сапраўды, Пётр Кірылавіч - адзіны з фермераў Прыбужжа, сур'ёзна заняўся грэчкай, - так пісала газета «Рэспубліка» яшчэ ў 2011 годзе, гаварыў начальнік сельхозуправления Брэсцкага райвыканкама Віктар Лукашэвіч. - Гэтага гаспадарніка адрознівае зайздроснае ўменне трапляць у мэта пры штогадовым перакройваннем структуры сваіх пасяўных палёў. Ўмее прадбачыць ён і эканамічную сітуацыю маючай адбыцца восені. Таму кіраўніцтва аграрнай галіны раёна яму заўсёды ахвотна дапамагае ... Такія фермеры, як Бабко, ўносяць істотны ўклад у забеспячэнне харчовай бяспекі рэспублікі»

• Месца выхаду: Берасце
• Дата выхаду: 2016-12
• Copyright: © 2016 by Мяжа
• Кнігазбор: Kamunikat.org