Маладосць 12 (709) 2012

Хвіліны, якімі я пішу гэты тэкст, суправаджаюцца настроем пад дэвізам «быць можа». Наліўшы зялёнай, з ледзьве ўлоўным водарам язміну, гарбаты ў кубачак з амаль празрыстай парцэляны, я падношу да белай старонкі аловак. Люблю, калі хоць што-небудзь ненадзейна. З чым у вас асацыіруюцца зіма ўвогуле, снег у прыватнасці і Новы год як свята? У маім разуменні і бачанні зіма — ледзь не самая творчая пара года. І самая, дарэчы, пісьменніцкая. Хаця б таму, што снег, мяккі ён ці хрумсткі, белы да болю ў вачах ці брудна-шэры, покрывам гладкім, бліскучым ад марозу, ці шурпатым, адліжным, са старых, так бы мовіць, запасаў, — як на яго ні глядзі, а больш за ўсё нагадвае паперу. Розніца, напэўна, толькі ў тым, што па ім значна лягчэй пракласці шлях да сэрца. Вам гэта ўсё, канечне, помніцца: рукавічкі ў белых зорачках, гульня ў снежкі на перапынку паміж фізкультурай і фізікай, замеценая снегам сцяжынка перад домам, знічкі-кропелькі на вейках апушчаных долу вачэй і таўкатня белых мошак у жоўтым святле ліхтара… Пра што гэта я? Пра літаратуру. І наступны год, які ўжо не будзе Годам кнігі, але кніг ад гэтага не стане менш.

• Месца выхаду: Мінск
• Дата выхаду: 2012-12
• Рэдактар: Дзянісава Святлана
• Выдавец: Літаратура і Мастацтва
• Copyright: © 2012 by Маладосць
• Кнігазбор: Kamunikat.org