- Kamunikat.org
- Бібліятэка
- Кнігазборы
- Калекцыі
- Іншае
“Вып’ю пяць бутэлек і дамоў пайду...” Нядаўна ў калідорах Слонімскага раённага суда давялося назіраць за разгортваннем адной даволі незвычайнай для гэтай установы гісторыі. У 9 гадзін раніцы ў адным з кабінетаў павінен быў пачацца разгляд судовай справы па нявыплаце аліментаў. Удзельнікі працэсу сабраліся своечасова. Не было толькі галоўнай асобы — таго самага неплацельшчыка. Спачатку ўсе мірна чакалі. Потым жанчыны пачалі тэлефанаваць і прасіць маладога чалавека прыйсці ў суд “па-добраму”. Бліжэй да дзесяці раніцы ў калідоры суда ўжо чуліся тэлефонныя пагрозы ў яго адрас. Пасля дзесяці раніцы ў калідор выйшаў старшыня суда і заявіў, што адказчыка ў суд даставіць міліцыя, калі той неадкладна не з’явіцца сам. Побач стаяў міліцыянер канвою, гатовы выканаць загад. Пры гэтым адна з жанчын была на тэлефоннай сувязі з хлопцам і пыталася ў таго пасля кожнай фразы старшыні суда: “Ты чуў, што сказаў Міхал Міхайлавіч?..” Хлопец, відаць, чуў, бо дзесьці а палове адзінаццатай з’явіўся-такі ў судзе. Але заўважна п’яны і з усмешкай на ўвесь свой малады твар. Далей — візіт у наркалогію на абследаванне і 10 сутак арышту за непавагу да суда. У тлумачальнай запісцы ў нарколага наконт свайго стану Дзмітрый Н., 1983 г.н., патлумачыў літаральна наступнае: “Піў сёння многа водкі”.