Як гучыць старажытная музыка пацалункаў на мовах народаў сьвету - чытайце варыянт беларускіх інтэрпрэтацыяў у выкананьні Tanja SOLA.

ДА ТАГО

Былі часы, калі пацалунак зьяўляўся зусім ня сымбалем каханьня і прыязнасьці, як мы прывыклі. Вусны, як і малочныя залозы, напачатку былі другасным органам мацярынства, і толькі зь цягам часу ператварыліся ў аб'ект эратычнага жаданьня.

Яшчэ Darwin, вывучаючы сваіх уюркоў і іншых перыстых-калматых, прыйшоў да высновы, што пацалунак па сваім паходжаньні - не прыроджаны атрыбут дзіцяці, ён - паўтарэньне акту смактаньня, акту спажываньня малака маткі. Мяркуюць, што пацалунак паступова разьвіўся са старажытнага звычаю карміць дзяцей, як дагэтуль робяць птушкі, - з рота ў рот. Так што спачатку дотык вуснамі да вуснаў быў спосабам перадачы ежы.

Пацьверджаньне гэтаму знайшлі навукоўцы, якія вывучалі народы, што знаходзяцца на стадыі першабытнага ладу. Вывучыўшы сэксуальнае жыцьцё аўтахтонаў-новазэляндцаў, самалі, эскімосаў і іншых плямёнаў, вучоныя мужы выявілі, што сымбалямі каханьня і сяброўскай прыязнасьці ў першабытных выступалі не пацалункі: можна было панюхаць каханага (як рабілі плямёны, што жылі на высотах Чытаганг), прыкласьці нос да шчокаў адзін аднаго і моцна ўцягнуць у сябе паветра (племя чытальтонгаў), залезьці пад коўдру і там церціся насамі, выдаючы пры гэтым нешта кшталту крохканьня і ўцягваючы носам паветра (новазэляндцы). Паспрабуйце - далібог, у гэтым нешта ёсьць.

Нават у творчасьці старажытных грэкаў Гамэра і Гесіёда адно і тое ж слова выкарыстоўвалася для пазначэньня вуснаў, жаночых грудзей і пацалунку і абазначала любоў маці. Гамэр нічога ня піша пра вусны, грудзі і пацалункі Алены і Брызеіды ў "Іліядзе" ці Пэнэлопы і Каліпса ў "Адысеі", бо не атаясамлівае гэтыя органы і працэсы з эротыкай.

У старажытных індыйскіх паэмах "Махабхарата" - "Рамаяна" ніколі ня ўзгадваецца эратычны пацалунак, а толькі пацалунак маці.

Цывілізацыя прымусіла чалавека прыкрыць цела, паклапаціцца пра ўласную чысьціню. Жанчына згубіла свой характэрны пах, схавала пад адзеньнем свае полавыя прыкметы. Таму, лічаць некаторыя дасьледчыкі, тыя часткі жаночага цела, якія былі прызначаныя для выяўленьня інстынктаў маткі і якія прыцягвалі зрок і выклікалі жаданьне датыкнуцца ў мужчыны (вусны і грудзі), ператварыліся ў органы яскрава эратычныя.

І вось - падзякуй сасьпеўшым для гэтага продкам! - у індыйскіх трактатах пазьнейшага паходжаньня зьяўляюцца апісаньні шматлікіх варыянтаў пацалункаў мужчыны і жанчыны. І пачалося ...

ТЭХНІКА

Самыя лепшыя інструкцыі па карыстаньні ўласнымі і партнэрскімі вуснамі былі падрыхтаваныя ўжо згаданымі індыйцамі. Наўрад ці знойдзеш канцэптуальныя адрозьненьні старажытнаіндыйскіх пацалункаў ад тых, гукі якіх чутныя сёньня ў прыцемках кінатэатраў, клюбаў, прыбіральняў і пад'ездаў. За мінулыя стагодзьдзі ў чалавека не зьявілася ніякіх дадатковых органаў кшталту шчупальцаў, хабатку ці рыльца, якія можна было б задзейнічаць у цалаваньні.

Аказваецца, што пацалункі - гэта зьява, якая добра паддаецца клясыфікацыі і сыстэматызацыі.

Шэдэўральны з пункту гледжаньня мэтадалёгіі трактат пра каханьне "Галінка пэрсіка" падзяляе ўсе пацалункі (зразумела, апрача пацалунку ў лоб нябожчыка) на дзьве катэгорыі: пацалункі роту і пацалункі цела. У сваю чаргу пацалункі роту дзеляцца па сваім прызначэньні і выкананьні на німту - проста пацалунак, сам'яну - пацалунак з выкарыстаньнем языка, і авакумбану - з дапамогай пальцаў.

Хаця німта названая пацалункам, ня ўсё так проста. Ініцыятыва пры яго выкананьні звычайна належыць хлопцу: напрыклад, ён можа зрабіць хвалюючы пацалунак - пацерціся вуснамі аб вусны каханай. Толькі ня трэба церціся аб каханую так, быццам у цябе ўскочыў герпэс, які бесьперапынна сьвярбіць, бо можна распаліць сяброўку да такой ступені, што яна лясьне табе па пысе.

Можна наладзіць барацьбу ротаў - дзеля гэтага хлопец павінен злучыць свой напалову адкрыты рот з такім жа ротам дзяўчыны, падчас чаго прапануецца ссаць, церці і кусаць адзін аднаго. Відовішча не для слабанэрвовых, але для неабыякавых...

Хлопец можа справакаваць гульлівы пацалунак - хваляваць сваю дзяўчыну лёгкім пакусваньнем яе вуснаў. Асабліва заўважце: "лёгкім" і "пакусваньнем", а не адкусваньнем. Дзяўчына, дарэчы, таксама можа праявіць ініцыятыву і падарыць свайму абраньніку цнатлівы пацалунак. Для гэтага ёй абавязкова трэба пачырванець ад сораму і датыкнуцца сьціснутымі вуснамі да вуснаў хлопца.

Рві струны жыцьця і пераходзь да сам'яны. Пацалунак з выкарыстаньнем языка - зусім не францускі: усё было прыдумана і неаднаразова апрабавана нашмат раней за галаў!

Абліжы яе вусны - гэта распаляючы пацалунак. Увядзі язык у яе рот і круці ім там - падары каханай млын. Дакраніся да яе языка сваім - і зрабі пацалунак языкоў, датыкніся языком да яе нёба вытанчаным пацалункам, сьлізгані па яе зубах і ўвядзі свой язык за яе шчаку - вось царскі пацалунак...

А ты, панна, ап'яні яго жалячым: пяшчотна і саромеючыся смакчы вусны свайго каханага і раптам на імгненьне ўцісьні ў яго рот свой язык - адразу адхініся, робячы выгляд, што сама спужалася свайго ненаўмыснага ўчынку...

Што далей? Хм... Пры правільным выкананьні пазначаных вышэй цялесных практыкаваньняў самы час пераходзіць да пацалункаў цела. Вось яны, апрабаваныя часам і мільярдамі закаханых спалучэньні вуснаў і целаў.

Жарсны пацалунак - ссаньне і адцягваньне цела. Так цалуюць спалучэньне сьцёгнаў, рук, саскі і звод грудзей (вядома, не сваіх). Ціснучы пацалунак - ссаньне і прыцісканьне да цела твару. Так цалуюць шчокі, плечы і саскі грудзей. Пяшчотны - шморганьне вуснаў па целе. Так цалуюць сьцёгны і шыю.

Ліжучы - дотык да цела языком - пацалунак вушэй, носу, броваў... Але ці мае сэнс абмяжоўвацца лякальнай геаграфіяй каханага цела?

ПАСЬЛЯ

... На месцы шматкроп'я знаходзіцца апісаньне наступных разьдзелаў трактату, прысьвечаных ужо не пацалункам. Але ж размова па-ранейшаму менавіта пра іх. Мудрыя індыйцы прыводзяць апісаньне пацалункаў, рамантычна названых пацалункамі заціхаючай жарсьці - гэта пацалункі пры дапамозе пальцаў. Першы - хлопец сьціскае пальцамі вусны дзяўчыны і такім чынам цалуе іх (задавальненьне ад пупышкі). Другі спосаб: хлопец адцягвае ніжнія вусны дзяўчыны і ўводзіць ёй за шчаку язык - гэта пялёстак. Трэці варыянт - хлопец разводзіць пальцамі вусны дзяўчыны і цалуе яе ў зубы (абрываньне пялёсткаў).

Прачытаўшы гэтыя радкі, не адкідайце часопіс. Пацалунак - не абстрактны канструкт, а жывое яскравае стварэньне сумесных думак, мараў, пачуцьцяў (вуснаў, языкоў, пальцаў). Ён узьнікае на перакрыжаваньні часу, прасторы і двух асобаў і жыве да таго моманту, пакуль жыве гэтае перакрыжаваньне.

Спалучайце тэорыю з практыкай, практыку з тэорыяй і памятайце, што правілы і схемы існуюць якраз дзеля таго, каб іх парушаць. Можа, вы з каханым чалавекам вынайдзеце новую тэорыю ці ў адзін цудоўны вечар пры сьвячах на падлозе абвергнеце ўсё тое, што склалася задоўга да вас і прымалася як ісьціна. "Жарсны пацалунак зьмешвае правілы", - кажа "Галінка пэрсіка".